چرا واقعا همه یا قریب به اتفاق رپر ها معتقد اند به این نکته که حتما باید از چیزی در حد بمب صحبت کرد ؟ یا قلمبه گویی کرد ، یعنی صرفا از مسائل و مشکلات خیلی خیلی بزرگ باید صحبت کرد و موضوعات کوچک اصلا اهمیت ندارند ؟!
این خیلی خنده دار که یک رپر در ابعاد معمولی ، که فقط به تجربه های روزمره عادت داشته ، سعی میکنه از اونها چیزی نگه و صرفا از احساس مبارزه جهانی خودش با مثلا #امپریالیسم بحث کنه .چون مطمئن باشید تا کسی از زندگی شما و اتفاقات نزدیکی که با اونها برخورد داشتید و زاویه دیدی که در آفرینش هنری خود به کار میبرید آگاهی نداشته باشه ، شخصیت شما رو به کسی تشبیه میکنه که صرفا باد چند ورق کتاب بهش خورده و یک احساس ناپایدار در او به وجود اومده .
شخصیت محلی
اتفاقا در جریان پرتاب اثر هنری یک هنرمند نه چندان معروف و به قولی مستعد ، هر چه او از جریانات موضوعی اطراف جهان نزدیک به خودش صحبت کند ، اعتماد قلبی بیشتری با شنوندگان خودش برقرار میکند.اونا منتظر هستند تا ببینند این آدم جدید کیه و چقدر بر اطرافیان خودش تاثیر گذار بوده تا اینکه یهو و تازه از راه نرسیده بخواد ادعای آدم همه چیز بلد رو براشون در بیاره. حواس تازه در موضوعاتی که کاملا سطح پایین محسوب میشوند پیدا میشه و اگه شما واقعا هنرمند این کار باشید از کوچک ترین موضوعات هم میتوانید رشته های معنایی گوناگون و نو استخراج کنید . پیشنهاد میکنم لا اقل زمانی از معضلات و جریانات و مصائب جهانی صحبت کنید که اندازه و ظرف چنین گفتگو هایی رو اول در خودتون ایجاد کرده باشید و حد اقل به درصد بالایی از سوالاتی که از شما در آن رابطه پرسیده میشه توانایی پاسخ گویی لازم را داشته باشید.البته این روی صحبت من در کل با کسانی ست که یک مسیر آفرینش عقلانی و فرو کاسته را بر میگیزینند و به جریانات ناب در آفرینش هنری راهی نیافته اند.
