نگارنگاه شماره دو
یکی از روش های فرهنگ سازی، اجرای خیابانی است. بعنوان مثال یک بیت باکسر میتواند با یک میکروفون در گوشه ای از پیاده رو اجرا داشته باشد و نظر مردم را به خود جلب کند. یا یک رپر (رپکُن) میتواند از اسپیکری برای پخش ضرب آهنگ خود استفاده کند، تا بتواند روی آن ضرب آهنگ بخواند.(البته بهتر است با استفاده از ابیات مورد قبول اجتماع و بدون استفاده از الفاظ رکیک این امر انجام شود، که مردم دچار کج فهمی و منفی گرایی نسبت به رپ نشوند) افراد زیادی در گوشه و کنار دنیا، از این نوع اجراها برای جذب مخاطب و فرهنگسازی استفاده میکنند. در هنر بیت باکس، مردم عادی وقتی در حال عبور از خیابان یا پیاده رو باشند، ناخودآگاه با شنیدن صدایی متفاوت و عجیب جذب میشوند تا ببینند از چه دستگاهی استفاده میشود که افراد را به خود جذب کرده... اما وقتی نزدیک تر بشود شاهد شخصی خواهد بود با یک میکروفون که در حال تولید ریتم و ملودی است. در اجراهای زنده، خواننده وقتی می‌خواند مردم برای درک مفهوم ابیات، نزدیکتر میشوند و در مورد این نحوه خواندن تحقیق میکنند؛ که این امر خود سبب جذب مخاطب به هیپ هاپ می
