نفس و حقیقت نهفته در واژگان اگر با همراهی لحن یکی نباشد ، کلمات را از گوش می اندازند و میل مخاطب در شنیدن را مختل میکند.
در مقالات پیشین به کرات از واژه #لحن به عنوان عنصری کیفی که بر طول و عرض واژه تاثیر شایانی میگذارد یاد کرده بودم ، به شکلی که اگر رد ابر آرتیست های رپ رو دنبال کنید ،متوجه خواهید شد که بر خلاف مستعدین ، حرفه ای ها فلو را از لحن و گویش واژه مشتق میکنند ،زیرا لحن از تمام محتوای اجرا ، از اجزای ضرباهنگ تا دلیوری نهایی تاثیر میگیرد و به زبان ساده ، سخن وری فن اساسی در پیدایش فیزیک اجرای لیریک میباشد .
آیا سخنور خوبی هستید ؟ / میتوانید یک داستان یا قصه را به زبان روان باجرا بگذارید و در طول اتفاقات متناسب با اوج و فرود کار ، به بیان خود رنگ های حسی اضافه کنید و یا مثلا جای کلمه ای که باید تاکیدی تر اجرا شود را پیدا کنید ؟
رپرهای جوان و با انگیزه بسیاری را میشناسم که محتوا و اندیشه ی ساختمان شعرشان بسیار پخته و سنجیده است اما از اجرای خوب عقب مانده اند و شیرینی کلامشان را با اجرای نامفهوم به تلخی زبان میفروشند.
هیجان ، ترس ، وحشت ، قدرت ، غرور ، احترام ، آرزو ، غم ، نگرانی ، شور ، بی پروایی ،تعصب ، تامل، شکیبایی ،مهربانی ، زیبایی و خشم شاید گوشه ای از لحن های بیشماری باشند که شما در جریان لیریک خود با آن در ارتباط هستید و سوال اینجاست که شما توانایی اجرای این حجم از ترکیب را دارید ؟
یک راه حل حرفه ای و همیشگی برای اجرای صحیح لحن ،نفوذ در بافت خطوط لیریک است ، به این شکل که ابتدا با خواندن روان خطوط سعی کنید ،اولا حقیقت آن را به صفتی تشبیه کرده و آن صفت را در بیان خود به لحن برسانید ، این امر مستلزم بررسی تک به تک واژگان و حتی بررسی حرفی/هجایی آنان میباشد .
اهمیت این بحث را تا آنجا بدانید که بدون #لحن گیرایی سخنان شما ، هیچ مقداری ندارد.
