هیپ هاپ ، خود وجود متحرک آدمیت است .انسانی که پا به روح رنجیده ی شهری گذاشته و دل به اقیانوس عظیم درد سر های آن میدهد.ابزار شکل گیری آن از حقیقت ها ی زندگی و قوانین نا نوشته ، خلق میشوند.شیوه ی بیان آن از نزدیک ترین راه بیان ، یعنی زبان معیار شهری مشتق و منطق آن آنطور که #سورنا میگوید از باور محلی آدمهای درون شهرش بیشتر نیست ، اما میتواند تا حد جریان های بیشتر ملی و جهانی نیز جلو برود .
نام هیپ هاپ شاید تاریخی داشته باشد ، اما جریان آن قدمتی به اندازه ی طول تاریخ دارد.احساسی که از زندگی انسان ها ، پس از یک جا نشینی رفته رفته شکل میگیرد و نشان میدهد که ماهیت طبیعی هر شهری در هر جای جهان هم که باشد ، با تبعیض قطعا آمیخته شده است و حتی در دوران مدرن هم نیز ، با وجود قوانین به اصلاح عدالت جویانه ، آن حس انزجار تاریخی ، رو به گسترش بیشتری گذاشته است.پس جای تعجب نیست که همه جهان هیپ هاپ را میگیرد و به آسانی تمام در مرز انتقال قرار میدهد.
هیپ هاپ البته صرفا مبارزه هم نیست.یک فرهنگ بزرگ است که به شادی و زنده شدن روح آدمی اهمیت میدهد.به رقص ، ورزش و تلاش برای گذراندن یک زندگی سالم پاسخ نشان و هر زمان که عصبی باشیم به ما قدرت لبخند میدهد .هیپ هاپ در تبعیض امروز جوامع شهری ، قصد دارد تا با الگو سازی عناصر خودش ، خودش را گسترش بدهد و اخلاق را به مساحت وسیعی از شهر ها باز گرداند.او بدرستی فقط در جنگ با تبعیض ها نیست و قرار هم نیست با دست خالی ، موجب از دست رفتن جان کسی بشود.من احساس میکنم که هیپ هاپ یک زندگی اخلاقی ، اصولی و آرمانی برای لذت بردن از تمام پهنای هستی و خلق یک لبخند ناممکن است . من تفکر هیپ هاپ را در عینیت و تنظیم یک زندگی معنوی میدانم ، بنابراین نه آنکه از جنگ بایستم ، اما در آن زندگی میکنم.هیپ هاپ خود خود خود من است .
