یکی از سختی های عالم موسیقی در آفرینش هنری ، مرکزیت نداشتن عناصر صوتی آن در عالم واقع میباشد. موسیقی باز آفرینی چیزی نیست ، بیان خیال انگیز است .پس از ابتدا تقریبا وهم است ، اما خوشبختانه آنقدر از ذات موسیقی گذشته است که بتوان از آن بعنوان یک واقعیت ذهنی نزد بشر نام برد .بدین ترتیب میتوان با ترکیب چند باره ی خیال های متوالی و ممانعت نکردن از این ترکیب ، خیال بزرگ تری را ترتیب داد .در این اثر که سعی بر جابجا شدن جهت های بلامانع بوده ، به جای آنکه موسیقی با یک فرم آغاز شود و با همان جنس از فرم ، به اوج برسد ، تلاش بر این بوده است که فرمی را موازی با فرم آغازین چنان رشد داد تا جایگزین مناسبی برای فضای تکراری باشد ، به طوری که قدرت پیشگویی محض از مخاطب گرفته شده است و در عین حال نظام نظم و آشفتگی به بار آمده است .باور خود به خودی ، یک فکر را بدون فرمان عقل به انجام میرساند.
@Solfamin
